మనసు క్షణం కూడా ఆలోచించకుండా ఉండలేదా?

లోలోపల ఉన్న ఇష్టాలను, స్వభావ సిద్ధంగా ఉన్న కోరికలను ఎవరూ పూర్తిగా చంపుకోలేరు... కాకపోతే ఉత్తమమైన హేతువు కోసం వాటిని మార్చుకోవచ్చని చైతన్యుడు తెలియజేశారు. కోరికలే ఉండకూడదు, వాటిని సమూలంగా నిర్మూలించడని ఎవరైనా చెబితే, సాధ్యమవుతుందని భావించడం అవివేకమవుతుంది. కోరికలు లేదా వాసనలు జన్మజన్మలుగా మనతోపాటు ప్రయాణిస్తాయి. ఇవి ఒక విషయం నుంచి మరొక విషయానికి మారుతూ ఉంటాయి తప్ప, పూర్తిగా నశించిపోవు. ‘మనసు’ ఎల్లప్పుడూ ఆలోచనలకు, అనుభూతులకు నెలవుగా ఉంటుంది. దేని గురించి ఆలోచిస్తోందో తెలియక పోయినా, ఏదో ఒకటి ఆలోచిస్తూనే ఉండడం దాని సహజ లక్షణం.

ఎలాంటి ఆలోచన లేకుండా ఒక్క క్షణమైనా విశ్రాంతిగా ఉండటం మనసుకు సాధ్యం కాదు. అందువల్ల మనసు పరంగా కలిగే ఆశల ఆలోచనలు, అనుభూతులు ఒక అంశం నుంచి మరొక అంశానికి మార్చుకోగలం తప్ప అసలే రాకుండా ఆపలేం. ఎందుకంటే ఇది మనం మరణించిన తర్వాత కూడా పని చేస్తూనే ఉంటుంది. పరోపకారానికి సంబంధించి ప్రతి ఒక్కరూ ఆలోచించాలి. పరులకు మనం ఏ విధంగా సహాయ పడుతున్నామో, మన నుంచి సహాయం పొందినవారికి ఎంత వరకు నిజమైన ప్రయోజనం కలిగిందో తెలుసుకోవాలి. దీర్ఘకాలిన అనారోగ్యంతో ఉన్న వ్యక్తికి ఎన్నో రకాలుగా బాధాకరమైన లక్షణాలు ఉంటాయి. అయితే వైద్యుడు మాత్రం తన దృష్టిని కేవలం వ్యాధికి మూలకారణమైన దానిని గుర్తించి చికిత్స చేస్తాడు. కాబట్టి పరోపకారం అంటే ఎదుటివారి బాధలకు కారణాన్ని గుర్తించి సహాయం చేయడం.

అంతేగానీ ‘చేప నీళ్లలో ఉంది కదా’ అని దానిని తీసి ఒడ్డున పెడితే ఏం ప్రయోజనం? అది నీటిలో సౌకర్యవంతంగా జీవిస్తుంది. అందువల్ల ప్రాణుల సహజ స్వభావాన్ని పరిగణనలోకి తీసుకోవడం ముఖ్యం. భగవంతుడిలోని నిత్య, సనాతన అంశ జీవాత్మ. భగవంతుడు వలే జీవులు కూడా సనాతనులు. వారి మధ్య ఉన్న సంబంధం, కార్యకలాపాలు కూడా సనాతనమే. అందువల్ల, నీటిలో హాయిగా తిరిగే చేపను, గట్టుపైన కాకుండా అందులోనే వదిలినట్టు, భగవంతుని అంశయైన జీవులను మాయా ప్రపంచం నుంచి తప్పించి, తమ స్వస్థలానికి చేరడానికి సహాయ పడడమే నిజమైన పరోపకారం.