మౌనంగా ఉన్నవారు మునులైతే.. అతిగా మాట్లాడేవారు?

వాక్కుని నియంత్రించడం, మాట్లాడటం తగ్గించడమే మౌనం. ఇది ఓ అపూర్వమైన కళ, తపస్సు. వాక్కును దైవమిచ్చిన వరంగా భావించి ముక్తసరిగా సంభాషించడమే సర్వదా శ్రేయస్కరం. మనం మాటలు ఎదుటివారికి వినసొంపుగా, హితంగా ఉండాలని, అలా చేతకాకపోతే మౌనమే మేలని విదురనీతి వివరిస్తోంది. పాప పరిహారార్ధం నిర్దేశించిన ఐదు శాంతులలో మౌనం ఒకటి. ఉపవాసం, మౌనంగా ఉండేవారిని మునులు అంటారు. మాట వెండి అయితే, మౌనం బంగారం అని సామెత కూడా ఉంది. మాట్లాడటం ద్వారా శక్తిని వృధా చేసుకోవడం కంటే మౌనంతో ధ్యానం చేయడం వల్ల ఆధ్యాత్మికంగా ఉన్నత స్థితికి చేరుకోవచ్చని స్వామి వివేకానంద తెలిపారు.

విచారణ సమయంలో నేరస్థుడు మౌనం వహిస్తే నేరం అంగీకరించిన భావం కలుగుతుంది. కాబట్టి అలాంటప్పుడు మౌనాన్ని ఆశ్రయించడం సమంజసం కాదు.
అతిగా మాట్లాడేవారికి విలువ తగ్గిపోతూ ఉంటుంది. మౌనం మూడు విధాలుగా చెప్పబడింది. వాగ్‌మౌనం, అక్షమౌనం, కాష్ఠమౌనం. వాక్కును నిరోధించడమే వాగ్‌మౌనం. దీనినే మౌనవ్రతం అంటారు. దీని వల్ల పరుషమైన మాటలు, అబద్ధాలాడటం, ఇతరులపై చాడీలు, అసందర్భ ప్రేలాపాలు హరించబడతాయి.

అక్షమౌనం: ఇది ఇంద్రియాలను నిగ్రహించడం. ఇంద్రియ నిగ్రహం ద్వారా శక్తి కోల్పోకుండా చేయగలిగితే ధ్యానం, వైరాగ్యానికి సహకరించేలా చేయవచ్చు.

కాష్ఠమౌనం: మానసిక మౌనం. మౌనధారణలో కూడా మనస్సు అనేక మార్గాలలో పయనిస్తుంది. దానిని కూడా నియంత్రించినప్పుడే కాష్ఠమౌనానికి మార్గం లభిస్తుంది. మనస్సును నిర్మలంగా ఉంచడం దీని ముఖ్యోద్దేశం.

మౌనం ఆరోగ్య వృద్ధికి తోడ్పడుతుంది. దివ్యశక్తి ఆవిర్భవిస్తుంది. బాహ్య, ఆంతర్గత సౌందర్యాలను పెంచి, మనోశక్తులు వికసిస్తాయి. ఎదుటవారిలో పరివర్తనను తీసుకురావడమే కాదు, ఆధ్యాత్మిక శక్తి ఉత్పన్నమై ఆత్మకి శాంతి లభిస్తుంది. సమయం సద్వినియోగమవుతుంది.

యోగసిద్ధాంతంలో పతంజలి మహర్షి మౌనానికి ప్రాధాన్యతనిచ్చారు. రమణ మహర్షి, రామకృష్ణ పరమహంస, స్వామి వివేకానంద లాంటి వారెందరో మౌనం భూషణంగా చేసుకున్నారు.